ALWEER 4 JAAR EEN TEAM

Vandaag, 4 jaar geleden, kreeg ik na een lange en intensive trainingsweek, Zoogle mee naar huis. Frank en Marieke van Hulphond Nederland hadden er vertrouwen in dat we een team zouden kunnen worden. En het is gelukt, we zijn alweer 4 jaar bij elkaar.

Er zijn in deze 4 jaar vele trainingsweken gehouden. Deze foto is gemaakt tijdens onze trainingsweek. 25-01-2008

Wat is mijn leven door Zoogle veranderd. Niet alleen helpt hij me met veel grote en kleine dingen, maar we horen bij elkaar en kunnen niet zonder elkaar. Zoogle niet zonder mij en ik niet zonder Zoogle. Dat klinkt eigenlijk best wel klef :-(, maar wat waar is, is waar, punt.

En wat hebben we in deze 4 jaar veel samen beleefd.
-Twee keer reden en liepen we samen de rolstoel4daagse
-Twee keer gingen we samen op vakantie. 1x naar Haarlem en  1x naar Wenen. Zoogle laat zich dat alles welgevallen, zolang vrouwtje er maar bij is.
-Vele lange en korte wandelingen in en  rondom Doetinchem.
-Vele ritjes met de regiotaxi. (De eerste paar weken sprong Zoogle aan de achterkant in de bus en aan de voorkant er weer uit.) En dan....... dan moest er gevangen worden. Voor Zoogle een spelletje, maar voor de chauffeur was het minder leuk. Het is goed gekomen hoor!
-Vele ritjes op de menkar. (Rondkijken, hoe leuk kan dat zijn) En tongzoenen met Ozé het paard van de hoofdkoetsier. Zoogle is niet onder de indruk van een tong, die veel groter is dan de zijne. Nee, dat is juist leuk!! Het woordje "bang" moet je in het woordenboek van Zoogle met een vergrootglas zoeken.
-Hard werken dat kan Zoogle ook. Vaak met een zwiepende staart en een wiebelend kontje.
En last but not least: Knuffelen. Zoogle heeft er vast, voor hij bij mij kwam een cursus in gevolgd. Margré: Waar in Kesteren kun je zo'n cursus volgen?? Knuffelen doet Zoogle vol overgave. Wat kan ik daarvan genieten.

Heeft Zoogle ook wel kleine minpuntjes? Ja hoor. Niets honds is een hulphond vreemd.

-Zoogle vindt het soms moeilijk om zich te concentreren op zijn werk, als er om hem heen leuke dingen gebeuren. En in Zoogle's ogen gebeuren er altijd leuke dingen en anders zoekt hij ze wel. Dat vergt veel doorzettingsvermogen van mijn kant. niet altijd makkelijk, maar  het is niet onoverkoombaar.
-Ook vind Zoogle het niet leuk alleen te zijn. Heeft hij geluk dat ie hulphond geworden is. Zo moet hij "verplicht" bij zijn baasje zijn. En dat vind Zoogle meer dan prima!
-Bij  het horen van applaus, wil Zoogle zich ook altijd laten horen. Hij deelt graag mee in de feestvreugde. Soms wel eens lastig. Maar verder is Zoogle voor mij DE hond.

Ik hoop van harte dat we nog een aantal jaren samen avonturen kunnen beleven en dat jullie als lezers ervan zult genieten. Op naar nog MINSTENS  4 mooie jaren samen. BEDANKT LIEVE ZOOGLE!!

HONDENSHOW IN WINTERSWIJK

Zondag zijn Zoogle en ik naar een hondenshow in Winterswijk geweest. Ik was uitgenodigd door iemand die net als ik, zich inzet voor het collecteproject voor hulphond in Gelderland. We gingen dit keer met de trein in plaats van met Valys. (De te verrijden kilometers, zijn voor dit jaar drastisch verminderd) Dus maar zuinig aan doen, 450 km in plaats van 750 km, voor 2012 is niet echt veel.)

De reis verliep goed en rond 11.00 uur kwamen we aan bij de schouwburg "de Storm" daar werd de hondenshow gehouden. Hulphond Nederland  stond er ook met een stand. Ik heb bij de stand gestaan om te vertellen, wat een hulphond is en wat hij voor mij betekend.

Voor Zoogle waren het niet de makkelijkste uurtjes. Al die honden die langs liepen, blaften, piepten snuffelden. Maar naarmate de uren verstreken werd hij langzaam wat rustiger. Wat is hij toch ook soms een "huppelklumpke"

Rond 12.00 uur kwam Annemieke met hulphond in opleiding Edor. (8 maanden oud) Zij was bereid een demo te geven. En liet dus zien wat een hulphond in opleiding van 8 maanden allemaal al kon. Wat ging het goed Annemieke en Edor!! Chapeau! Ik mocht de demo van Annelies en Edor voorzien van commentaar. We waren daarvoor een perfect team. Deze samenstelling is voor herhaling vatbaar.

Zoogle is niet echt zo'n podiumbeest. Hij raakte door alle geurtjes, geluiden maar vooral van het applaus iet wat van z'n a propos. Je kunt niet overal goed in zijn zullen we maar zeggen.

Om 14.00 uur gingen Zoogle en ik weer terug naar het station/naar huis.

Bedankt Annemieke en Edor! Leuk jullie nu eens in het echt te hebben gezien.

Hieronder nog 2 mooie foto's

Annemieke en Edor en Zoogle en ik

Ik als commentator.
Hier kun je al zien dat Zoogle niet echt relaxed is.

OUDE BEKENDE

Een tijdje geleden schreef een "oude" vriendin een berichtje op m'n oude website. Wat een verassing! 25 jaar geleden waren we ons door omstandigheden uit het oog verloren. We zaten toen allebei op Revalidatiecentrum 't Roessingh in Enschede. We deden daar allebei de HAVO. Ze schreef in het kort wat ze in die 25 jaar allemaal had beleefd en gedaan. En ik schreef haar een berichtje terug met mijn belevenissen gedurende die tijd.

Zij was in de tussentijd verhuisd naar Maastricht. Dat is niet echt naast de deur. Het leek ons leuk elkaar weer eens te ontmoeten. Zouden we nog bij elkaar passen? Zouden we voldoende gesprekstof hebben of zouden er lange stiltes vallen??

Om de reistijd voor ons allebei binnen de perken te houden, besloten we af te spreken in een gelegenheid in 's-Hertogenbosch. Dat was voor ons allebei ongeveer anderhalf tot een kleine 2 uur reizen met de trein.

Afgelopen dinsdag was het zover. 's-Morgens rond een uur of negen stapten Zoogle en ik op de trein  naar 's-Hertogenbosch en rond kwart voor elf zagen we elkaar na lange tijd weer terug.

We zochten vanwege het gure weer en beperkte mobiliteit onze toevlucht in een cafeetje heeel dicht bij het station.

Bij een kop warme chocolademelk kwamen langzaam de verhalen los. Leuk om weer eens intensief met het verleden bezig te zijn. De tijd vloog en rond een uur of twee reden we weer richting station, waar we na een warm afscheid besloten, dat het niet bij deze ene keer zou blijven. We hebben elkaar opnieuw gevonden.

Rond vijf uur waren Zoogle en ik weer thuis. Allebei nat tot op het bot. Op weg van het station naar huis kwamen we nl. in een hevige regen/hagelbui terecht. Ondanks het noodweer kijk ik met heel veel plezier terug op dze dag. Op naar de volgende keer. Bedankt Kirsten.