Vanmorgen,rond 9.15 uur, werd na bijna een week zonder, mijn handbike weer teruggebracht. Eindelijk weer zelf met Zoogle uit, eindelijk weer zelf boodschappen doen, eindelijk weer bikend naar de fysio, eindelijk weer bikend naar m'n werk. Kortom wat was ik blij mijn bike weer te zien en weer te kunnen gebruiken.
Vol goede moed vertrok om 10.45 uur naar de fysio. Ik had voor de zekerheid al een regio-taxi ritje daarheen geboekt, maar dat kon ik gelukkig weer annuleren. Leve de handbike, leve mobiliteit!!!
Op weg naar de fysio kreeg ik last van m'n polsen. Ik dacht, dat gaat snel, ik heb maar een week niet gebiked en meteen al last van m'n polsen. Dat wordt vast snel beter.Na een paar inspannende rondjes lopen bij de fysio vervolgden Zoogle en ik onze weg, richting loosloopveld. Deze week was Zoogle nl. wat beweging betreft, flink te kort gekomen. Ook tijdens dit korte ritje voelde ik opnieuw m'n polsen. Dat voelt niet lekker dacht ik nog! Het lijkt wel of ik scheef bike.
Op weg naar huis, liet ik als een soort test m'n handen los van het stuur. Een goed afgestelde handbike hoort dan ondanks dat, toch rechtuit te fietsen. De mijne niet hoor, die reed zonder aarzeling linksaf. Conclusie: Of de klem zat niet goed op de insteekbuis of het stuur zat niet recht in de stuurbuis.
Eenmaal thuis heb ik meteen de Harting Bank gebeld. Ik vertelde wat ik had ontdekt. Als antwoord kreeg ik: "Dat kan niet hoor, we hebben uw bike vanmorgen nog getest en toen was alles in orde!". "Zou toch graag vanmiddag even langskomen" antwoordde ik. "Nee, nee dat kan niet," alles is volgepland" zei de stem iet wat geïrriteerd. Kreeg het gevoel lastig en een zeurpiet te zijn. Ik deed nog één poging. "Dan kom ik morgen, hij moet goed zijn voor het weekend" zei ik. Na enig aarzelen antwoordde hij: Oké dan, morgen, maar ik blijf erbij, het kan eigenlijk niet en ik zal alvast bespreken wat we er aan gaan doen!" Iet wat gefrustreerd beëindigde ik het telefoongesprek.
Waarom is het altijd zo moeilijk iets meteen goed gerepareerd te krijgen. Waarom moet je altijd zo lang wachten voor iets überhaupt gerepareerd word, waarom heb ik het gevoel altijd teveel te zijn, ongelegen te bellen etc, etc! Heb het gevoel dat rolstoelfirma's absoluut niet begrijpen voor wat voor doelgroep ze werken.
Als je een lekke band hebt, moet je TE vaak een paar dagen wachten voor hij geplakt wordt. Tenzij je ze voor de zoveelste keer duidelijk maakt, dat dat toch niet kan. "Kan ik misschien even uw benen lenen mijnheer?", dan kan ik in ieder geval m'n hond uitlaten. Dat zijn vaak gedachtes die er op dat soort momenten door m'n hoofd spoken.
Iedere keer als er een andere firma het roer overneemt, heb ik de stille hoop dat het beter wordt, maar tot nu toe is mijn stille hoop niet beloond. Deze firma's worden door de gemeente uitgekozen om voor tenminste 5 jaar het "Wagenpark" van Doetinchem en omstreken te repareren en te onderhouden. Deze firma's hebben geen concurrentie. En geld voor bewezen diensten krijgen ze altijd, ongeacht de kwaliteit van hun diensten. Een beetje concurrentie zou dus niet slecht zijn en de kwaliteit aanzienlijk verhogen.
Zo dat moest er even uit!!
