"Hè, hè, eindelijk weer eens een blogje. En meteen ook nog over zo'n heugelijk feit. Ik ben afgelopen woensdag alweer 6 jaar geworden. Je zou het niet zeggen. Ik ben (bijna) nog net zo lenig als een paar jaar geleden. Op het losloopveld laat ik nog vaak andere baasjes en hondenvriendjes meegenieten van m'n springtalent. Zou ik dan toch springveren in mijn poten hebben of ben ik gewoon een hond met heel veel talent? Waarom niet, dat kan toch best!! Zo nu kan die wel weer".
Vrouwtje zou zeggen: Zoogle, op de een of andere manier begint het hier iet wat onaangenaam te stinken naar je weet wel."
Dan maar even terug naar afgelopen woensdag. Alhoewel vrouwtje altijd heel blij is dat ik gezond weer een jaartje ouder ben geworden, word ik niet extra verwend. Vrouwtje is van mening, dat ik elke dag verwend word, dus mijn verjaardag krijg ik niet echt iets extra's als het om lekkernijen gaat. Dat hoeft ook niet hoor. Ze heeft nl. helemaal gelijk. Ik kom echt niets te kort.
Wel heb ik een heleboel felicitatie gekregen. De meesten waren voor ons samen, maar ik kreeg er ook wat, helemaal voor mij alleen. Toch wel leuk als mensen aan je denken, toch. Ik heb zelfs nog twee kaartjes gekregen. Eentje van Margré en familie (Zij was mijn baasje, het eerste jaar van m'n leven.) Ze heeft ondertussen alweer een aantal hondjes opgeleid tot het mooie beroep van hulphond, maar ondanks dat is ze me niet vergeten. Dat doet een hond goed!! En een kaart van Jolanda (een vriendin van vrouwtje) en haar vriend, ook van hun kreeg ik welgemeende felicitaties.
Oeps, bijna vergeten, ik heb toch nog een cadeautje gekregen. Een mooie groen met blauwe bal met kleine uitstulpingen, daar kunnen lekkere brokjes tussen, zodat ik daarna lekker mag prutsen om ze er weer tussenuit te kijgen. Had niet gedacht, dat dat zo leuk zou zijn. Bedankt Annelies. (borstelmaatje)
Ook heb ik die dag lekker geravot op het losloopveld. Een onbetaalbaar cadeautje, wat mij betreft.
Al met al was het een geslaagde dag! Allemaal bedankt voor de vele felicitaties!
***************
Even iets heel anders. Een paar blogs geleden vertelde ik (Rienke) over een ontmoeting met een oud-vriendin van het voortgezet-onderwijs in 's-Hertogenbosch. Dat was toen ons allebei zo goed bevallen, dat ze begin februari mij met een bezoek vereerde. Ook dit bezoek was erg leuk. Wel jammer dat het zo koud was, daardoor konden we niet naar buiten. Tenminste niet voor langere tijd. Voor ons beiden heeft extreem koud weer tot gevolg, dat we onze spieren niet goed kunnen bewegen en het heel lang duurt voordat we weer warm zijn. Maar ondanks deze extra beperking was het zoals gezegd weer zeer geslaagd.
Nog een weekje eerder (Je gelooft het bijna niet), had ik eveneens een ontmoeting met een oud-vriendin. Had ik de eerstgenoemde vriendin bijna 25 jaar niet gezien. Deze vriendin had ik 33 jaar niet gezien. Word ik nu echt oud??? Na de lagere school waren we elkaar uit het oog verloren en via de sociale media vonden we elkaar terug.
Zij is naar Doetinchem gekomen. Het was meteen gezellig. Wat hadden we elkaar onder het genot van een kop thee en later bij een lekker broodje veel te vragen en te vertellen. De uren vlogen voorbij!
Als alles goed gaat, fietst ze zelfs een dagje mee tijdens de rolstoel4daagse, de laatste week van juli.
Super leuk toch?
*****************
Voor diegene die benieuwd zijn hoe het me tot nu toe is bevallen in mijn nieuwe baan, is hier een kleine update.
Ik kan jullie zeggen dat het me/ons prima bevalt. Voor alle 3 groepen heb ik met Zoogle een kleine demo gegeven. Waren voor de demo nog vele leerlingen bang voor of greserveerd tegenover Zoogle. Na de demo is dit aantal drastisch gedaald. Of het ons helemaal zal lukken de angst etc.af te bouwen betwijfel ik, maar ik ben zeer tevreden.
De groepen en de collega's zijn erg leuk. We voelen ons er al echt thuis. 12 jaar ervaring werpt zijn vruchten af. Heb op dinsdagmorgen zelfs al een eigen groepje (6 mensen) Weliswaar nog wel bij m'n collega in de klas, maar toch!
Het bevalt me dus heel goed, maar de slagroom op de uiterst lekkere taart is toch wel, dat ik met m'n handbike naar school en terug kan rijden. Ik werk meer maar heb tegelijkertijd ook meer vrije tijd. Wat wil je nog meer.
