Na een voorspoedige reis en twee keer overstappen kwamen we na drie uur aan in Roermond. Voor het vervolgvervoer naar Posterholt had ik een Valysrit geboekt. Helaas.........het laatste stuk van onze tot dan toe zo goed verlopen reis liep in de soep. We hebben meer dan een uur moeten wachten op een taxi. Toch wel flink balen, maar gelukkig om 13.00 uur kwamen we dan toch aan bij de familie Hassink. Welkom geheten werden we door Marianne en Paule (dochter), Sjtip en Okke. Marianne en ik "kenden" elkaar al via de sociale media en nu zagen we elkaar in levende lijve. Best wel een bijzondere ervaring.
De famillie Hassink is al enige tijd gastgezin voor Hulphond Nederland en Okke is hun twee hulphond in opleiding. Hun eerste toppper Dismo is al aan het werk bij iemand. Sjtip maakt al wat langer deel uit van de familie.Wie ook nog bij de familie horen zijn Janne en Jetske (dochters) en Paul (echtgenoot) en last but not least twee paarden en een konijn. Ben ik nog wat vergeten??
Zo..........nu zijn jullie (lezers) helemaal op de hoogte
Ik werd dus welkom geheten door Marianne en Paule. Omdat ik zo lang onderweg was geweest werd ik verwend met een uitgebreidde lunch. Lekker dames, daar knapt een mens van op. En o ja Zoogle werd getrakteerd op een bak lekker fris water en een botje en wat brokjes voor later.. Na de lunch en kletsen over van alles en nog wat, werden de honden aan ons voorgesteld. Okke, een vijf maanden oude pup (golden-doodle) en Sjtip (Australian Shepherd) Zoogle kon het meteen goed met die twee vinden.
Toen werd het tijd om ons luxe appartement voor de komende week te inspecteren. (Oppe Winckel) bestaat uit twee appartementen. Het beneden-appartement was ingericht voor mindervaliden. Daar mochten wij dus vertoeven. De rest van de dag hebben we weinig gedaan. Wel gingen we nog even naar de plaatselijke supermarkt voor het avondeten, hebben we kennisgemaakt met Paul en Jetske (De jongste van het stel) Enne...........toch wel belangrijk, Marianne en Jetske zijn nog even met Zoogle naar de dierenarts geweest.
Op vrijdag nl., voor ons vertrek had Zoogle tijdens het spelen op het losloopveld z'n wolfsklauw gescheurd. Voor de zekerheid ben ik daarom nog diezelfde dag naar de dierenarts gegaan. De nagel zat nog goed vast en het kon verder geen kwaad. Misschien moest hij alleen op een later tijdstip wat bijgeknipt worden.
Maandag echter, bleef Zoogle maar aan zijn gescheurde teen likken en omdat ik bang was voor hotspot, bood Marianne aan toch maar even met Zoogle naar de dierenarts te gaan. Er werd geprobeerd de nagel alsnog te verwijderen, maar hij zat nog steeds muurvast. Uiteindelijk werd hij danig ingekort en met een mooi paars drukverbandje mocht Zoogle weer mee. Nu meer dan een week later heeft hij er geen last meer van.
WORDT VERVOLGD
