Zoogle is dinsdag geopereerd. Een week eerder kwam ik er achter dat hij een soort poliepje aan z'n kaak had. De DA waar ik meteen terecht kon, leek het beter, de poliep te verwijderen. Hij zou kwaadaardig kunnen zijn. Ook heeft Zoogle , zolang ik hem ken, op zijn flank een vetbult. Deze vetbult was de afgelopen weken van structuur veranderd, dus werd in overleg besloten, die tegelijkertijd te verwijderen. En omdat hij toch onder narcose was, zou men meteen zijn gebit reinigen. Niet zo noodzakelijk om hem daarvoor alleen onder narcose te brengen, maar nu wel heel goed mogelijk.
Omdat Zoogle al ouder is dan 7 jaar, werd geadviseerd een bloedonderzoek te laten doen. Dit bloedonderzoek vond vorige week woensdag plaats. Uitslag: Alles goed, behalve een te langzaamwerkende schildklier. Heel bijzonder, want Zoogle had helemaal geen symptomen. (Niet te dik, geen slechte vacht, niet lusteloos) Een controle-onderzoek: Gelukkig, alles goed.
Afgelopen dinsdag dus, bracht ik rond 11.00 uur Zoogle naar de DA. Hij kreeg een kalmerende injectie, maar Zoogle, wilde zich niet overgeven aan de slaap. Weg bij vrouwtje, dat kan toch niet. Met alle kracht vocht hij. Dat resulteerde in een soort epileptische aanval (was het niet hoor!), maar het zag er eng uit. Pas toen de assistente zijn ogen, met haar handen bedekte, en het donker werd, sliep Zoogle in.
Wat kan een mens verweven zijn met z'n hond. Ik was alweer een half uur thuis, toen ik wat liet vallen. En wat zei ik? "Zoogle, get it". Pas enkele seconden later, werd ik me ervan bewust, dat dat in dit geval niet zou lukken. Toen het tijd werd Zoogle op te halen, riep ik: "Kom Zoogle, we gaan Zoogle ophalen!" Het moet toch niet gekker worden :) :)
Om 15.00 uur kon ik hem dus weer ophalen. Ik ben ook met m'n handbike naar de DA gereden. Wilde er zijn als hij naar huis mocht.
Ik had een vriendin gevraagd met haar auto Zoogle op te halen en thuis te brengen. Wist niet of Zoogle de weg naar huis zou kunnen lopen. Thuis aangekomen, zwalkte hij nog een beetje door het huis, daarna viel hij in slaap. Om 17.00 uur, mocht hij weer een beetje eten. Dat ging goed. Zoogle hoefde geen pijn te lijden.
Hij kreeg en krijgt antibiotica en pijnstillers.
Woensdag rond 12.00 uur kreeg Zoogle een flinke terugslag. Voor de zekerheid is de DA nog even langs geweest. Zoogle was niet instaat met mij naar de DA te lopen. Gelukkig was er nix ernstigs aan de hand.
Gisteren en vandaag is Zoogle weer helemaal de oude! We konden ook weer samen gaan werken.
Nu nog op de uitslag wachten van de opgestuurde poliep en vetbult. Ik hoop dat alles goed is.
vrijdag 21 februari 2014
vrijdag 14 februari 2014
ALWEER BIJNA 8 JAAR GELEDEN........
Morgen alweer 8 jaar geleden werd er een heel lief hondje geboren. Zijn naam is Zoogle.
Hij is inmiddels al 6 jaar mijn steun en toeverlaat.
DANKJEWEL VOOR ALLE MOOIE JAREN SAMEN!
GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG!!!
OP NAAR NOG EEN PAAR JAARTJES
Hij is inmiddels al 6 jaar mijn steun en toeverlaat.
DANKJEWEL VOOR ALLE MOOIE JAREN SAMEN!
GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG!!!
OP NAAR NOG EEN PAAR JAARTJES
maandag 10 februari 2014
MIJN LEVEN IS NOOIT SAAI :) :)
Zoals velen weten werk ik 4 halve dagen op de wat mij betreft, leukste school van Gelderland. Zo ook vanmorgen. Ik werk op de eerste verdieping. Om daar te komen, moet ik met de lift, Dus Zoogle en ik deden wat we bijna iedere dag doen, we gingen de lift in. De deur ging dicht. Ik drukte op de knop van de eerste verdieping, maar er gebeurde niets. Ik drukte op de knop voor "deur open", maar er gebeurde niets. De deur bleef dicht. We zaten vast in de lift. Ik drukte op het alarm.Wat een oorverdovend lawaai maakte dat ding. Dat moet ook, maar toch! De conciërge had het alarm gehoord en kwam vragen, wie er in de lift zat. Intussen had ik ook contact met de liftenfirma. Ze zouden iemand sturen, maar het kon nog wel even duren, want ook het Ziekenhuis in Zutphen had een storing.
Ik ben gelukkig niet bang in een lift, ook niet als hij blijft hangen. De conciërge probeerde de lift inmiddels, handmatig aan de praat te krijgen (Soms lukt dat) Dit keer helaas niet. Een lieve collega probeerde tegelijkertijd een gesprekje met me te voeren. Zoogle herkende haar stem. (Zij borstelt Zoogle om de week)
Zoogle's staart roffelde van vrolijkheid tegen de liftkooi. Hij wilde zo graag naar haar toe!
Om de tijd te doden heb ik heel wat sms-jes geschreven, naar de collega die ik zou assisteren die ochtend, Bellen en app-en ging niet, maar sms-sen ging, zij het met 4 minuten vertraging.
Zoals ik al zei, handmatig was de lift niet aan de gang te krijgen, dus besloot de conciërge de brandweer te bellen, Dit alles gebeurde in een tijdsbestek van een half uur.
Ook toen Zoogle allerlei geluiden hoorde, buiten de liftkooi, bleef hij rustig. Ik werd kalmerend toe gesproken door de brandweer en na ongeveer 50 minuten werden we samen bevrijd. Zoogle werd overgenomen door z'n borstelmaatje en ik werd uit de liftkooi getild. (Het hoogteverschil bedroeg 15-20 cm)
Dat er vreemde mensen "aan" me zaten, vond Zoogle niet zo'n suc6. Hij had door, dat het wat bijzonders was. want bij de huisarts of in het ziekenhuis, is Zoogle de rust zelve, ook als mensen me moeten helpen. En toen ik eindelijk weer buiten de lift op de begane grond stond, was Zoogle door het dolle heen. Ik hoef me de hele week niet meer te douchen. :)
Na dit avontuur heb ik even een kop thee gedronken op de administratie om daarna meteen door te gaan naar de personeelskamer voor een kop warme chocolade. De officiële pauze was inmiddels ook een feit.
Na de pauze kreeg ik de personeelskamer als klaslokaal ter beschikking. Zo kon ik mijn groepje toch nog lesgeven. Normaal gesproken ga ik na de les, door naar de fysio, maar nu wilde ik eigenlijk graag eerst even naar huis. Gelukkig had de fysio om half 4 nog een plekje vrij. Omstreeks kwart over 4 was ik weer thuis.
Ik had me net geïnstalleerd voor de TV,om de tweede heat van de 500 m schaatsen te kijken, toen de bel ging. Wie stond er voor m'n deur? Een andere lieve collega. Zij had de opdracht gekregen iets voor me te kopen om de "liftpijn" te verzachten. Was niet nodig geweest, maar wat vond ik het leuk!!!
THANKS COLLEGA'S
O ja en morgen hebben ze me voor de zekerheid maar beneden een lokaal gegeven. Want toen ik vanmiddag om half 2 wegging, was de lift nog niet gerepareerd. Dus dankjewel Bennie voor het bellen van de brandweer.
Ik ben gelukkig niet bang in een lift, ook niet als hij blijft hangen. De conciërge probeerde de lift inmiddels, handmatig aan de praat te krijgen (Soms lukt dat) Dit keer helaas niet. Een lieve collega probeerde tegelijkertijd een gesprekje met me te voeren. Zoogle herkende haar stem. (Zij borstelt Zoogle om de week)
Zoogle's staart roffelde van vrolijkheid tegen de liftkooi. Hij wilde zo graag naar haar toe!
Om de tijd te doden heb ik heel wat sms-jes geschreven, naar de collega die ik zou assisteren die ochtend, Bellen en app-en ging niet, maar sms-sen ging, zij het met 4 minuten vertraging.
Zoals ik al zei, handmatig was de lift niet aan de gang te krijgen, dus besloot de conciërge de brandweer te bellen, Dit alles gebeurde in een tijdsbestek van een half uur.
Ook toen Zoogle allerlei geluiden hoorde, buiten de liftkooi, bleef hij rustig. Ik werd kalmerend toe gesproken door de brandweer en na ongeveer 50 minuten werden we samen bevrijd. Zoogle werd overgenomen door z'n borstelmaatje en ik werd uit de liftkooi getild. (Het hoogteverschil bedroeg 15-20 cm)
Dat er vreemde mensen "aan" me zaten, vond Zoogle niet zo'n suc6. Hij had door, dat het wat bijzonders was. want bij de huisarts of in het ziekenhuis, is Zoogle de rust zelve, ook als mensen me moeten helpen. En toen ik eindelijk weer buiten de lift op de begane grond stond, was Zoogle door het dolle heen. Ik hoef me de hele week niet meer te douchen. :)
Na dit avontuur heb ik even een kop thee gedronken op de administratie om daarna meteen door te gaan naar de personeelskamer voor een kop warme chocolade. De officiële pauze was inmiddels ook een feit.
Na de pauze kreeg ik de personeelskamer als klaslokaal ter beschikking. Zo kon ik mijn groepje toch nog lesgeven. Normaal gesproken ga ik na de les, door naar de fysio, maar nu wilde ik eigenlijk graag eerst even naar huis. Gelukkig had de fysio om half 4 nog een plekje vrij. Omstreeks kwart over 4 was ik weer thuis.
Ik had me net geïnstalleerd voor de TV,om de tweede heat van de 500 m schaatsen te kijken, toen de bel ging. Wie stond er voor m'n deur? Een andere lieve collega. Zij had de opdracht gekregen iets voor me te kopen om de "liftpijn" te verzachten. Was niet nodig geweest, maar wat vond ik het leuk!!!
THANKS COLLEGA'S
O ja en morgen hebben ze me voor de zekerheid maar beneden een lokaal gegeven. Want toen ik vanmiddag om half 2 wegging, was de lift nog niet gerepareerd. Dus dankjewel Bennie voor het bellen van de brandweer.
Abonneren op:
Posts (Atom)