EVEN "BIJSPELEN"

Vanmiddag werden we onverwacht uitgenodigd bij Saskia en Mhina op de thee/koffie.
Het was weer tijd om even bij te kletsen. En voor de honden was het hoog tijd om weer "bij te spelen"

Nieuwsgierig???
Klik dan hier

DE AANHOUDER WINT

Vanmorgen zat ik zoals ieder mens een paar keer per dag, op het toilet. De vloer was nog nat van het douchen.  Omdat het dit keer handig was op het toilet mijn sokken aan te doen en ik na het aantrekken geen natte voeten/sokken wilde hebben, zou het handig zijn als Zoogle de handdoek van de leuning van de douchestoel kon pakken.

Meestal heb ik een targetstick bij de hand zodat ik Zoogle makkelijker duidelijk kan maken wat ik van hem wil. (zeker als ik er zelf niet dichtbij sta) Maar dit keer lag de targetstick (wel zichtbaar) onder de wasmand en die stond weer onder de douchestoel. En in de wasmand zat nog een paar sokken dat nog gewassen moest worden. Het was dus tamelijk chaotisch in de badkamer van huize Heinen Ik besloot toch een poging te wagen.

Zoogle kwam op commando naar me toe. Ik wees naar de wasmand en gaf hem het commando de targetstick te pakken. (Hij was niet heel duidelijk te zien)  Bij de wasmand aangekomen, besloot Zoogle omdat hij de targetstick nog niet had gespot, dan maar de sokken een voor een te brengen. 

Toen ik h'm vriendelijk duidelijk maakte dat dat niet de bedoeling was, werden ze netjes weer een voor een teruggelegd. Nog maar eens een poging wagen en weer werden de sokken netjes gebracht en ook weer teruggebracht. Maar Zoogle geeft niet op hoor. Plotseling zag hij het zwarte puntje van de targetstick en haalde hem voorzichtig onder de wasmand vandaan. Triomfantelijk kwam hij h'm brengen, alsof hij zeggen wilde: "Ik wist wel wat je bedoelde hoor, maar ik zag h'm niet. In plaats daarvan, heb ik je toen maar twee keer je vuile sokken gebracht, da's toch beter dan nix"

Daarna wees ik met de targetstick naar de handdoek, met een sprongetje griste hij de handdoek van de leuning en kwam hem al kwispelend brengen.

Zo kon ik de vloer droog maken en met doge voeten/sokken in m'n rolstoel stappen. Dit heeft al met al z'n 5 minuten geduurd. 

We hebben allebei niet opgegeven, dus dit blog heet met recht "de aanhouder wint" of misschien nog beter "de aanhouders winnen"

Für den deutschen Text, klicke auf  MEER LEZEN

EEN NIEUWE ZOOGLE?

Donderdag ben ik naar de trimster geweest. Ik kijk weer helder de wereld in.

Ik lig hier op mijn lievelingsdeken

Voor de rest ben ik ook tamelijk gekortwiekt. 'k Heb het nog warm genoeg hoor!
Hieronder een foto ter vergelijking. Dan zie je pas hoeveel er af is.

Hier heb ik een hele dikke vacht.

VOOR MIJN DUITSE LEZERS/FUER MEINE DEUTSCHEN LESER

Omdat ik mijn Duitse vrienden  graag een plezier wil doen en ik wel zin heb in een uitdaging, heb ik besloten, mijn blogs vanaf vandaag in het Duits te vertalen. De vertalingen die Google aanbiedt zijn zooo slecht, dat zelf een Duitser nog moet gokken wat er bedoeld word. Klik op de link "meer lezen" onderaan een blog en je kunt de Duitse tekst lezen.

Weil ich meine Deutschen Freunde gerne eine Freude mache nehme ich gerne die Herausforderung an meine Blogs ab heute in Deutsch zu übersetzen. Die Uebersetzungen von Google sind so schlecht, dass sogar ein Deutscher raten muss, was gemeint wird, Klicke auf den Link "meer lezen" am Ende eines Blogs und Du kannst den Deutschen Text lesen.

ONS KLEINE GEZINNETJE

Omdat ik hem zo mooi vind. Deze foto is gemaakt ter gelegenheid van de 84ste verjaardag van mijn moeder.
We zijn toch een mooi stel samen.

v.l.n.r. Mijn oudste broer, mijn moeder, mijn jongste broer,en ik

PERSOONLIJK ALARM

(Ook) ik ben deze week overstag gegaan. Naar aanleiding van de verhalen van andere hulphondbezitters heb ik deze week besloten een persoonlijk alarm te kopen. Zulke alarmsystemen kun je ook via de thuiszorg huren, maar na veel wikken en wegen, optellen en aftrekken heb ik besloten er zelf een te kopen. Wat de uiteindelijke doorslag gaf, waren 3 dingen: de prijs, de compactheid en dat je bij dit alarmsysteem een "hulphondenknop" kon kopen.

Het alarmsysteem werkt via een gewone telefoon, bij een noodsituatie en bij een druk op de knop, word er  een van de zelf voorgeprogrammeerde nummers gebeld en komt er hopelijk snel iemand om me te helpen.

Hoop het natuurlijk nooit nodig te hebben! En ehhh...........laten we het afkloppen, sinds ik Zoogle heb, ben ik nooit meer uit m'n rolstoel gevallen. Juist dan kan zo'n alarmsysteem me een grote dienst bewijzen.

De hulphondenknop (zijkant)

Hulphondenknop (bovenkant)

Waterdichte hals/polszender

Het basis station (klein maar fijn)

Zoogle moet natuurlijk nog op mijn commando de alarmknop leren te bedienen. Maar dat gaat vast lukken.
Eerst maar even oefenen, voordat het alarm op het net wordt aangesloten.

WAT IS WERKEN TOCH LEUK!!!

Vandaag hebben Zoogle en ik een demo gegeven in een van de 3 klassen waar ik als vrijwilliger werk. Na wat "opstartproblemen" liet Zoogle zich daarna van zijn beste kant zien. Vrolijk en zonder morren, liet hij zien wat hij kon. Kijk maar. 

"'k Sta eigenlijk een beetje verkeerd, maar ik heb 'm wel open gekregen hoor"

"Rienke's demobroek uitdoen bij een ander, geen  probleem bij zo'n routinier als ik"

 

Nu de sokken nog! 

en de schoenen!

 

en de handschoen

 

Hier was ik zo snel, de fotograaf kreeg me niet scherp op de foto! Maar ehh.........ik raap hier een 5 eurocentmuntje
 op, ik kan zelfs een 1 eurocentmuntje oprapen, maar die had vrouwtje niet in haar portemonnee.

Zo'n pasje, da's ook een makkie

Goed ben ik hè! 

Chen liet zich zelfs door mij een pet afdoen. Knap hè! (van Chen)

Wat hebben vrouwtje en ik genoten.  

ZOOGLE OP Z'N BEST!

'k Was vandaag bij mijn moeder op bezoek. Ze vierde vandaag haar 84ste verjaardag. Het was erg gezellig met de hel e familie. (broers, schoonzussen en neven en nichten met aanhang

Ook Zoogle heeft zich vermaakt zoals jullie zien. Zoogle ondergaat bij mijn moeder altijd een tijdelijke gedaanteverwisselling. Hij verandert van de liefste hulphond in Sir Winston Churchill. Zeg nou zelf, enige gelijkenis valt niet te ontkennen. :-)

Grappig hè!

TUIGEN MAKEN DE HOND

Zoals vermeld in ons vorig blog, konden vrouwtje en ik vandaag mijn nieuwe "dienstkleding" ophalen.
Best mooi geworden toch?

Bovenop het handvat heeft vrouwtje klittenband laten naaien, zodat daar het label "Niet afleiden A.U.B."  "geplakt" kan worden. Nu nog op zoek naar een "Nicht ablenken bitte" label , zodat we ons ook ongestoord in Duitsland kunnen bewegen. Duitse labels met het woord "Begleithund" voor de zijkant hebben we al.

13 oktober gaan we nl. weer een dagje naar Düsseldorf.

Geel staat me ook heel goed hè!

Hetzelfde tuig als hierboven heb ik ook nog in de lievelingskleur van vrouwtje, groen!

Nu heb ik ook logo's op m'n rugzakken.

Nu kan ik weer een tijdje vooruit

NIEUWE GARDEROBE

Omdat vrouwtje en ik altijd veel onderweg zijn en ik dan bijna altijd mijn "dienstkleding" draag, vond vrouwtje het tijd worden voor een nieuwe outfit, want m'n huidige dienstkleding begon versleten plekken te vertonen. En ik moet natuurlijk als "uithangbord" van HN goed voor de dag komen.

Nieuwe tuigen had vrouwtje ooit eens in de opruiming gekocht en zorgvuldig bewaard in de kast tot de tijd rijp was ze eruit te halen. Maar met alleen tuigen waren we er nog niet. Ik als relatief kleine hulphond droeg andere tuigen dan de doorsnee hulphond van HN. Zo'n officieel tuig is veel te groot voor mij.

Op mijn eigen tuigen moest natuurlijk een logo van HN prijken. De logo's kregen we deze week met de post en gisteren is vrouwtje met de twee tuigen en de rugzakken naar de schoenmaker gegaan  om ze erop te laten zetten. Aanstaande zaterdag kunnen we ze ophalen. O, ik ben zooooo nieuwsgierig hoe ze me zullen staan. Nog twee nachtjes slapen en dan...........dan kan ik zien hoe ze zijn geworden.

Boven op het handvat stonden altijd de woorden: "Niet aaien A.U.B.", maar vrouwtje heeft besloten dit te vervangen door het label: Niet afleiden A.U.B." Hopelijk wordt ik dan, niet alleen, minder geaaid maar ook minder aangesproken. Deze twee dingen helemaal uitbannen is volgens vrouwtje een utopie. Maar het nieuwe label dekt wel beter de lading vindt vrouwtje.

Ik weet dat het beter voor me is, als mensen geen aandacht aan me geven, maar eeh.........even onder ons. Toch hoop ik diep in mijn hondehart, dat mensen zo nu en dan iets minder goed opletten, want een aai is niet te versmaden

Zoals gezegd, nog twee nachtjes slapen! Spannend!!

HELEMAAL BLIJ!

Aan het eind van het schooljaar kreeg ik al dank voor al mijn inzet een bos mooie bloemen en een cadeaubon van 50 euro. Deze bon heb ik vandaag verzilverd.

 

Ik heb er een nieuwe printer voor gekocht. Ik kan nu printen, kopiëren en scannen. Wat een luxe en wat ben ik er blij mee!!



Thanks GC. Over twee weken begint voor mij het nieuwe schooljaar als vrijwillig-docent der NT2. Heb er weer zin in!

NIEUW VOER

Het voer was weer eens op! Dus moest er een nieuwe zak komen. De zakken zijn altijd best wel zwaar, dus hoe krijg je dan een zak het makkelijkst van de auto in je flat? Nou zo!! Ik laat me op een stoel helpen, mijn hulp gaat met een lege rolstoel naar de auto, zet de zak in de stoel en rijdt weer naar binnen.

Wie is wie...........? :-)

Toen ik op de stoel werd geholpen, kwam Zoogle meteen aangelopen. Hij hield in de gaten of alles wel goed ging. Toen ik eenmaal zat en mijn hulp met de lege stoel naar de auto liep, ging Zoogle naast de stoel staan en is daar blijven staan tot mijn hulp weer terug was. Helaas heb ik daar geen foto van kunnen maken. Het was zo'n mooi gezicht en het gaf zo'n goed gevoel!

  

VAKANTIE IN POSTERHOLT 3DE EN LAATSTE DL.

Op woensdag stond mijn bezoek aan Ria en haar man op het programma. Rond 11.30 uur kwamen Ria (en Femke) zoals beloofd me op te halen. Dan kon ik in ieder geval niet verdwalen :-)

Na een kilometer of 4-5 fietsen kwamen we aan in St. Odilienberg.

Wat loopt ie netjes hê!

 Ria en haar man woonden daar in een huis met een grote tuin. En omdat het mooi weer was, namen we plaats aan de tuintafel en lieten we het ons goed gaan.
Een kopje thee en nog een kopje thee, een plakje cake en nog een plakje cake, een glaasje fris en nog een glaasje fris.

Ondertussen vermaakten de honden zich prima. Om een indruk te krijgen hoezeer de honden genoten, kun je een kijkje nemen op twee eerder geschreven blogs. Klik daarvoor op de volgende links: bij RIa 1 en bij Ria 2 Ria en haar man zijn fervente fotografen. Op een stel spelende honden konden ze hun hobby echt botvieren..

Hoe kun je een gezellige middag beter afsluiten, dan met een lekker "diner". Patat met salade met frikandellen. Dat smaakte echt goed! Na dit lekkere eten bracht Ria ons weer terug naar Oppe Winkel, maar niet voordat ze beloofde, ook een keer naar Doetinchem te komen.

BEDANKT voor de leuke middag! Zowel Zoogle als ik hebben genoten van jullie gastvrijheid.

De rest van de avond heb ik TV gekeken. Leuk en spannend hoor die Olympische Spelen.

En toen was het alweer donderdag. Donderdag Maastricht-dag. Rond 14.00 uur kwam ik na een Valysritje en een treinreis van ongeveer een uur, aan in het mooie Maastricht. Die dag had ik twee afspraken. Eerst een afspraak met Romy. Eên van Romy's "hobby's" is HN en êên van de grootste wensen van Romy was,  Zoogle een keer te mogen ontmoeten. Ik vervul graag zo nu een dan een grote wens van een leuke meid, zeker als ik toch in de buurt ben.

Romy kwam me ophalen van het station en nadat we even bij haar moeder langs waren gegaan om kennis te maken, gingen we op zoek naar een terrasje, waar we allebei genoten van een flesje chocomel/cola-light.

Zoogle en Romy. Plezier voor allebei!

We hebben heel wat af geketst, maar rond 17.30 uur werd het tijd om naar Cafê Zuid te vertrekken, daar had ik een afspraak met een oud-klasgenote van de Middelbare School.

Romy was zo aardig mij daar heen te brengen! Daarna namen we afscheid van elkaar en Romy ging samen met haar vader, die inmiddels ook bij het café was aangekomen terug naar huis. Of niet Romy? BEDANKT Romy!

Ook na een middag met Romy, werd het opnieuw erg gezellig. Kirsten en ik hadden afgesproken samen een hapje te eten en natuurlijk (het wordt saai) bij te praten. Het eten was lekker en de tijd vloog.

Zoogle: "Romy's hobby mag dan HN zijn, mijn/onze hobby is knuffelen".

Om 20.30 uur was het tijd naar "huis" te gaan. Dit keer niet met Valys en de trein.............maar rechtstreeks met Valys. Rond 22.30 uur was ik weer aangekomen bij Oppe Winkel. Moe maar voldaan rolde ik in bed.

Alweer vrijdag, de laatste volle dag op Oppe Winkel. Wat vloog de tijd. Marianne had me nog een stuk vlaai beloofd. Normaal gesproken word je daarop getrakteerd als je aankomt op Oppe Winkel, maar aangezien ik bij mijn aankomst was getrakteerd op een uitgebreide lunch, had ik die vlaai nog te goed!

Op mijn verzoek maakte en bakte Marianne de lekkere kersen/banketbakkersroomvlaai bij mij in het appartement Zo kon ik zien en ruiken hoe lekker hij werd. En lekker dat was hij.  Zelfgebakken vlaai niet te versmaden. VERRUKKELIJK!!!!

En er lagen nog meer verrukkelijke dingen in het verschiet, nl een bezoekje aan ijssalon Florence in Nederweert. Nederweert ligt, ongeveer een half uurtje rijden met de auto van Posterholt. IJssalon Florence maakt ieder seizoen een ijscoupe voor een goed doel. Dit seizoen was dat goede doel HN Een coupe Hulphond dus. De helft van de opbrengst van een coupe Hulphond, wordt gedoneerd aan HN Bedankt ijssalon Florence voor dit mooie initiatief.

Met z'n vijven deden we ons te goed aan zelfgemaakt ijs of een milkshake. En alhoewel er heeeeel veel lekkere coupes op de kaart stonden, koos ik natuurlijk voor een coupe Hulphond. Mmmm, om van te watertanden.

's-Avonds aten we gezamenlijk op de veranda. Wat schaftte de pot? Lekkere nasi, met alles erop en eraan. Ook al zo lekker!

En toen was het alweer zaterdag. Tijd om echt naar huis te gaan. Na een warm afscheid van vijf ongelofelijk lieve mensen en twee dotten van honden, reed rond 12.00 uur een Valystaxi voor en rond 13.00 uur zaten Zoogle en ik weer in de trein naar de eveneens zo mooie Achterhoek, Rond 15.30 uur zetten Zoogle en ik weer wiel en poot op Doetinchemse bodem. En nog een half uurtje later stak ik de sleutel in het slot van m'n knusse stulpje. Ook wel weer fijn om thuis te zijn en na te genieten van een mooie week en te genieten het platte Nederland.

Ook bij dit blog wil ik eindigen met een super DANKJEWEL voor in het bijzonder vijf schatten uit Posterholt. DANKJEWEL Marianne, Paul, Paule, Janne en Jetske voor jullie ongelofelijke gastvrijheid, flexibiliteit en inzet. Jullie waren er voor ons allebei!!! Het was een hele bijzondere week! Ik ben heel trots, dat ik jullie beter heb mogen leren kennen !! Een klein hartje is daarom wel op z'n plaats vind ik!!

VAKANTIE IN POSTERHOLT DL2

Na een goede nachtrust op een luxe boxspring, besloot ik vandaag (dinsdag) Roermond maar eens te gaan verkennen. Nou, in Roermond ben ik geweest, maar ik heb er weinig gezien, want.................Marianne opperde dat het misschien wel leuk was een puppy-training mee te maken. Die middag zou Karin (trainster van HN) gaan trainen met Okke en Otis bij de Intratuin in Roermond. Otis is een broertje van Okke.

Ik besloot, samen met Zoogle naar Roermond te fietsen. De training zou om twee uur beginnen en van Posterholt naar Roermond is maar 12 km. 12 km, dat klopt helemaal, als je tenminste niet verdwaalt en de mensen aan wie je de weg vraagt duidelijk uitleggen hoe je moet rijden. Tot de gemeentegrens was er niets aan de hand, maar daarna  liep het danig uit de hand. Heb alles gezien en toch ook weer niet. Uiteindelijk na minstens 4 km omrijden kwam ik aan bij de Intratuin.

Mijn telefoon was intussen ook leeg. Hij had te veel stroom gebruikt! Ik had hem nl. gebruikt als tom-tom, maar op de een of andere manier was hij bevangen door de hitte, want veel had ik er niet aan gehad.

Bij de info-balie van de Intratuin waren ze zo aardig, Marianne even te bellen, zodat ze me daar kon komen ophalen. Niet lang daarna begon de training. Wat moeten die pups nog veel leren en we kunnen ze toch ook al veel!

Karin kende Zoogle nog van zijn aftraining bij HN, nu zo'n vijf jaar geleden. Ook toen, stond Zoogle al bekend,als de hond met springveren in z'n poten. Om te zorgen dat Zoogle niet uit z'n kennel sprong, moesten ze het bovendeurtje van de tweedelige deur gesloten houden.Gelukkig kon hij nog wel via de benedendeur de wereld inkijken.

Rond 16.00 uur was het weer tijd huiswaarts te gaan. Ik besloot om ook terug te fietsen, want de terugweg moet toch niet zo moelijk zijn. Marianne nam op nijn verzoek Zoogle mee in de auto. Twee keer een afstand van gemiddeld 12 km. lopen is ook voor Zoogle wat veel.

Het eerste deel van de terugreis verliep voorspoedig, maar ook nu verdwaalde ik. Zou het dan toch waar zijn dat vrouwen een minder goed richtingsgevoel hebben dan mannen. Het leek er wel op.

Bijna aangekomen in Posterholt, zag ik voor mij in de verte een handbikester rijden. Dichterbij gekomen, viel mijn mond open van verbazing, want wie reed daar: Ria, haar had ik ontmoet tijdens de TR4D. In Delden, daar had ik haar m'n emailadres gegeven, voor het doorsturen van wat foto's die ze van Zoogle had gemaakt. Ze nodigde me uit om de volgende dag bij haar thee te drinken en bij te kletsen.

Eindelijk na weer een paar kilometer extra gereden te hebben kwam ik toch wel oververmoeid aan bij Oppe winckel. Ik zag een beetje wit, zei Marianne. Om te zorgen dat ik zo snel mogelijk weer op krachten kwam kreeg ik een kop boullion  en een uitsmijter. Ik was zo moe dat ik bijna niet kon eten.
Maar na enige tijd kreeg ik toch weer wat kleur op m'n wangen.

De douche in mijn huisje was van alle gemakken voorzien, maar omdat ik had aangegeven, dat ik  me toch niet op m'n gemak voelde bij het gebruik van zuignapbeugels. hadden Marianne en Paul besloten twee vaste beugels aan de muur te bevestigen,  Ook kluste Paul nog even aan de openslaande deuren van het appartement. Op mijn aanwijzingen werden er twee oogjes een touw en een gewichtje aan bevestigd, zodat ik makkelijker de deur kon sluiten, Alle voorstellen werden meteen omgezet. Wat heb ik dat gewaardeerd!!! DANK JE WEL!!!





De 2 bovenstaande foto's zijn niet gemaakt in het appartement maar bij mij thuis
Zo wordt het systeem duidelijker.

WORDT VERVOLGD





VAKANTIE IN POSTERHOLT DL1

Maandag 6 augustus vertrokken Zoogle en ik eindelijk met de trein  naar Midden Limburg. Al lange tijd hadden we er naar uit gezien. We vertrokken al heel vroeg naar het station, want we hadden een lange reis voor de boeg en we wilden niet al te laat aankomen. Dit keer reden/liepen we niet naar het station, maar lieten we ons brengen met de regio-taxi, want er moest ook nog een koffer mee.

Na een voorspoedige reis en twee keer overstappen kwamen we na drie uur aan in Roermond. Voor het vervolgvervoer naar Posterholt had ik een Valysrit geboekt. Helaas.........het laatste stuk van onze tot dan toe zo goed verlopen reis liep in de soep. We hebben meer dan een uur moeten wachten op een taxi. Toch wel flink balen, maar gelukkig om 13.00 uur kwamen we dan toch aan bij de familie Hassink. Welkom geheten werden we door Marianne en Paule (dochter), Sjtip en Okke. Marianne en ik "kenden" elkaar al via de sociale media en nu zagen we elkaar in levende lijve.  Best wel een bijzondere ervaring.

De famillie Hassink is al enige tijd gastgezin voor Hulphond Nederland en Okke is hun twee hulphond in opleiding. Hun eerste toppper Dismo is al aan het werk bij iemand. Sjtip maakt al wat langer deel uit van de familie.Wie ook nog bij de familie horen zijn Janne en Jetske (dochters) en Paul (echtgenoot) en last but not least twee paarden en een konijn. Ben ik nog wat vergeten??

Zo..........nu zijn jullie (lezers) helemaal op de hoogte

Ik werd dus welkom geheten door Marianne en Paule. Omdat ik zo lang onderweg was geweest werd ik verwend met een uitgebreidde lunch. Lekker dames, daar knapt een mens van op. En o ja Zoogle werd getrakteerd op een bak lekker fris water en een botje en wat brokjes voor later.. Na de lunch en kletsen over van alles en nog wat, werden de honden aan ons voorgesteld. Okke, een vijf maanden oude pup (golden-doodle) en Sjtip  (Australian Shepherd) Zoogle kon het meteen goed met die twee vinden.

Toen werd het tijd om ons luxe appartement voor de komende week te inspecteren. (Oppe Winckel)  bestaat uit twee appartementen. Het beneden-appartement was ingericht voor mindervaliden. Daar mochten wij dus vertoeven.  De rest van de dag hebben we weinig gedaan. Wel gingen we nog even naar de plaatselijke supermarkt voor het avondeten, hebben we kennisgemaakt met Paul en Jetske (De jongste van het stel)  Enne...........toch wel  belangrijk, Marianne en Jetske zijn nog even met Zoogle naar de dierenarts geweest.

Op vrijdag nl., voor ons vertrek had Zoogle tijdens het spelen op het losloopveld z'n wolfsklauw gescheurd. Voor de zekerheid ben ik daarom nog diezelfde dag naar de dierenarts gegaan. De nagel zat nog goed vast en het kon verder geen kwaad. Misschien moest hij alleen op een later tijdstip wat bijgeknipt worden.

Maandag echter, bleef Zoogle maar aan zijn gescheurde teen likken en omdat ik bang was voor hotspot, bood Marianne aan toch maar even met Zoogle naar de dierenarts te gaan. Er werd geprobeerd de nagel alsnog te verwijderen, maar hij zat nog steeds muurvast. Uiteindelijk werd hij danig ingekort en met een mooi paars drukverbandje mocht Zoogle weer mee. Nu meer dan een week later heeft hij er geen last meer van.

WORDT VERVOLGD