Speciaal voor Marianne (en andere geïnteresseerden) nog een keer mijn vakantie in Berlijn
Maandag 16-7-2007
Het avontuur is begonnen, op weg naar Berlijn. Tot Duisburg ging alles goed. Op station Duisburg een half uur vertraging. En……….alsof dat nog niet genoeg was, ook nog een half uur in Hamm. Wachten op een trein die aan de onze gekoppeld moest worden. In plaats van 16.30 uur, pas om 17.30 uur in Berlijn, en dan nog avontuur taxi. Zal dat lukken? Ik heb er een hard hoofd in, maar we zullen zien. Wordt vervolgd………
 |
| In zo'n trein ging ik naar Berlijn |
Dat harde hoofd werd de waarheid. De trein stopte bij “Berlin Spandau” en kon door omstandigheden niet meer verder rijden. Dus…….. noodgedwongen een taxi naar Nikolsburgerstrasse 2-4 (Jugendgästehaus) 20 euro armer. Het Jugendgästehaus zag er wat oud en versleten uit en tot overmaat van ramp was de lift kapot. Gelukkig waren er een paar sterke mannen die me naar binnen hebben getild. De ontvangst was aller hartelijkts. De toegewezen kamer was leuk, maar…… daar gaan we weer, de deur was te smal. Er werd snel naar een alternatief gezocht en het werd ook gevonden.
Een tweepersoonskamer op de begane grond. De kamer was wat klein, dus werd er een bed uitgehaald. Eindelijk was mijn rijk toegankelijk.
 |
| Dit was mijn onderkomen gedurende de week |
De Griek achter de receptie was een erg vriendelijke man. Hij deed alles voor me. Snel regelde hij nog een maaltijd, dit ondanks dat ik daarvoor veel te laat binnen was. Het was een gehaktbal met aardappelpuree en een ondefinieerbare groene smurrie.echt lekker zag het er niet uit, maar honger maakt rauwe bonen zoet.
Na het eten ben ik door mijn Griek via de binnenplaats naar buiten geholpen. De lift deed het intussen weer. En zo kon ik de eerste echte indrukken van Berlijn opdoen. ‘k Ben naar de bioscoop gegaan, dat is een goede avondvulling. Dus ik vermoed dat jullie deze zin nog wel vaker zullen horen/lezen.. Het was niet duur, nl. gratis.
(Hitze-Ermäßigung[1])
(Hitze-Ermäßigung[1])
Dinsdag 17-7-2007
Om 7.30 uur opgestaan, beetje vroeg maar je moest om 9.00 uur ontbeten hebben. Het ontbijt was sober maar lekker. Mijn lunchpakket werd gemaakt door een soort chinees kruidenvrouwtje uit de keuken. Als ze me kon opeten was dit verslag niet verder gekomen dan de eerste dag Mijn aaibaarheidsfactor is naar het schijnt zeer hoog. Maar niet zeuren, zo kreeg ik in ieder geval extra fruit en yoghurt. Zo kwam ik de dag wel door tot 18.00 uur. Na naar buiten te zijn geholpen, eerst maar eens nadenken waar naar toe vandaag, Ik besloot de eerste dag rustig aan te doen en in de buurt wat te zoeken. Eerst maar eens naar de dierentuin. (twee kilometer fietsen)
 |
| De mooie ingang van de dierentuin |
 |
| Dit is KNUT, het ijsbeertje, wat inmiddels al is overleden. |
Naar KNUT het beroemde ijsbeertje uit de Berlijnse dierentuin. Helaas heb ik hem niet gezien, de weg er naar toe was “iets” te steil.
Desalniettemin geef ik deze dierentuin een twee (schrik niet, dat is ongeveer een acht) rare Duitsers toch, maar wel lief. De dieren zagen er goed uit en de
paden buiten deze ene berg waren goed begaanbaar. O ja, ook nog in de beroemde nieuwe “Gedächtniskirche” geweest.
 |
| De "Gedächtniskirche (oud en nieuw naast elkaar) |
Wat een schitterende kerk is dat! Dat zou je aan de buitenkant niet zeggen. De oude was helaas niet toegankelijk. Ook nog even aan window-shopping gedaan en daarna terug naar het JGH[2]. En wie stond er achter de receptie? Mijn Griekse mannetje. Ik werd weer uitstekend verzorgd. Het eten was ook dit keer uiterst sober, maar smakelijker dan maandag. Overgare rodekool gekookte aardappels en deutsche Wurst. En net zo als gisteren, gemengde vruchtjes op sap als toetje.
En……………..ik heb jullie erop voorbereid. Ook vanavond ga ik naar de bioscoop.
Goedkoop, leuk en koel.
En morgen wordt mijn trabi-dag. Van mijn vrijwillige chauffeur heb ik een dag voordat ik vertrok nog een mail en foto ontvangen. De foto bracht bij mij een kleine shock te weeg. Nee, ik overdrijf niet. Hij heeft helaas een hoog creepygehalte, maar zoals men altijd zeg: “Je moet nooit alleen op de buitenkant afgaan. De binnenkant telt”. Deze uitspraak kan ik volledig onderschrijven, dus morgen meer. Tot dan.
Donnderdag 19 –7-2007
Ik zit hier in het park “ Gärten der Welt”[3] te genieten van het mooie weer en de mooie tuinen. Helaas was het onmogelijk alle tuinen te bekijken. Ze waren enerzijds niet allemaal toegankelijk en anderzijds was het soms iet wat te heuvelachtig. Om in dit park te komen moest ik een kleine wereldreis maken. Eerst van het JGH naar “Bahnhof Zoo” (ongeveer twee kilometer fietsen) Toen ongeveer een uur met de S-Bahn[4] tot aan S-Bahn station Marzahn, (Een wijk van Berlijn) En toen nog een kwartier met de bus. Eindelijk aangekomen kon ik gratis naar binnen, “Wat is het toch fijn om gehandicapt te zijn.” Het is hier zoals gezegd schitterend. Wat ik vanavond ga doen weet ik nog niet, maar wordt vervolgd.
Nu mijn trabi-dag. Heb het gisteren 18-7 kalm aan gedaan en wat kleine boodschappen gedaan Om 12.15 uur was ik weer terug in het JGH. Mijn privé-chauffeur[5] zou me om ongeveer 12.30 uur komen afhalen. Om 13.00 uur nog geen PC. Ik heb hem opgebeld en het bleek dat hij op een verkeerde plek stond te wachten. Om 13.10 uur, daar was mijn PC. Zouden we 14.00 uur nog halen? Nee dus. Rond 14.15 uur kwamen we met veel omwegen en levensgevaarlijke capriolen bij de trabistandplaats aan. Schijnbaar komen er vaker mensen te laat, want ze stonden er nog.
 |
| Een van de tuinen van "Garten der Welt" |
 | |
| Een cabrio-trabant |
Ik kon kiezen tussen een “trabi-sedan” of een”cabrio-tabi” (bestaan die twee modellen überhaupt? Wie het weet mag het zeggen. Natuurlijk koos ik voor de cabrio. Instappen ging wat moeilijk………..maar het is gelukt. Voor ons reed de leading-trabant, die ons met walki-talki door de stad loodste (grootendeels Oost-Berlijn,) Tegelijkertijd vertelde hij wat over de vele mooie gebouwen en de bewogen geschiedenis van Berlijn. Ik kreeg van mijn PC. zijn fototoestel in m’n handen gedrukt en moest al rijdend, hobbelend en bobbelend goede foto’s proberen te maken. Succes niet verzekerd! Wat stinkt zo’n trabant zeg. En daarin hebben de voormalige DDR-burgers dag in dag uit moeten rijden Heeeeeel leuk voor een middagje. Maar verplicht? Ik weet het niet. Aan het eind van de rit kreeg iedere chauffeur een trabanten-rijbewijs. Ook ik heb er een gekregen. Toen samen nog even wat gedronken. Hij viel wel mee. Daarna terug naar het JGH.
Op het menu stond spaghetti met tomatensaus en komkommersalade. Na het eten wilde ik naar het theater. Helaas, het ene was niet toegankelijk het andere had die avond geen rolstoelplaatsen ter beschikking.Dan maar gereserveerd voor zaterdag. ‘k Ben terug naar het JGH gefietst, en een tussenstop gemaakt bij een terrasje. Daarna ordinair TV gekeken, ook best relaxed.
Overigens jullie hebben nog wat van mij tegoed, nl. mijn avond van 19-7
Nadat ik het park met de schitterende tuinen had verlaten, ben ik met de bus weer naar het
S-Bahn station gereden. In het aangrenzende winkelcentrum nog wat rondgekeken Tijdens mijn omzwervingen kwam ik langs de theater-kassa. Na enig twijfelen besloot ik een kaartje te kopen voor de musical “Beauty and the Beast” op de “Potsdammerplatz”.Het was toen 16.45 uur. De kaartjesverkoper zei, dat ik nu wel moest vertrekken anders zou ik de voorstelling van 18.30 niet meer halen. Ik heb hem ook niet meer gehaald. Bij het overstappen op station Friedrichstraße kon ik de juiste lift naar het juiste perron niet vinden . En ook het vinden van het theater gaf enige problemen. Uiteindelijk kwam ik om 18.45 uur bij het theater aan. Een kwartier te laat dus. Ze konden me vanwege veiligheidsoverwegingen niet meer in de zaal laten. Pas na de pauze mocht ik naar binnen. Als pleister op de wonden mocht ik de voorstelling voor de pauze op een televisiescherm volgen. Ook leuk, maar toch maar een zwak aftreksel van het origineel. De musical was erg mooi.
Om 23.00 uur weer richting JGH. Moe maar voldaan mijn bed ingedoken en lekker geslapen. Dit keer dus geen avondeten in het JGH.
Vrijdag 20-7-2007
Na het ontbijt weer richting Ku’damm. Daar ben ik naar het museum “The Story of Berlin” geweest. Het vertelt over de geschiedenis van Berlijn op zeer afwisselende en indrukwekkende wijze. ‘k Heb er erg van genoten. Ook de manier waarop ik werd geholpen om overal te kunnen komen was zeer correct en doet een mens goed.
Als “ingeburgerde” Berlijnse weet ik nu welke S-Bahn ik moet nemen om op de Alexanderplatz te komen,. Daar aangekomen, (na ongeveer een half uur), besloot ik naar Sea-Life te gaan een groot mooi aangekleed aquarium. Als klap op de vuurpijl kon je met het zelfde kaartje ook nog naar de Aqua-Dom.
Een 25 m. lange rechtopstaande buis gevuld met 1 miljoen liter water. Midden in de buis gaat een lift van twee verdiepingen heel langzaam op en neer. In die lift staan dus mensen en om je heen zwemmen de mooiste vissen. Het lijkt net of je er zelf tussen zwemt. Indrukwekkend en mooi. Ook die avond ben ik weer naar de film geweest. Ik was pas weer iets voor 00.00 uur terug.
Zaterdag 21-7-2007
Vol goede moed weer naar de “Alexanderplatz” en vanuit daar doorgefietst naar “Unter den Linden” Een straat van meer dan een kilometer lang. Wilde naar het DDR-Museum. Ze hadden me gezegd dat ik daar als rolstoeler naar binnen kon. Misschien begrijp ik het verkeerd, maar trappen af met een rolstoel, nog steeds onmogelijk. Een beetje teleurgesteld was ik wel, maar Berlijn is een stad vol musea, dus een moet er gewoon te vinden zijn. Het Duits historisch museum dan maar. Helaas te vol, dan maar naar het Museum-eiland,daar moet er toch wel eentje bijzitten. Bij het zien van de vele touringcars, heb ik me toch maar weer omgedraaid en heb uit frustratie een ijsje van omgerekend ongeveer 6 gulden gegeten. (twee bolletjes) Je geloofd je oren niet. Wel ben ik nog even in de “Ampelmännchen-Shop geweest.
 |
| De beroemde "Ampelmänchen" van Berlijn |
Erg leuk en erg duur. Als je in Berlijn bent moet je toch zeker de “Brandenburger Tor” gezien hebben. Dus daar ben ik nog even langs gefietst.
 |
| De Brandenburgertor |
Toen weer terug naar het JGH Snel wat eten. Dit keer was het fusili met de smerigste goulash die ik ooit gegeten had. Ik had moeite mijn gezicht in een neutrale stand te houden.
Vanavond ga ik naar het theater aan de Ku’damm (Kurfurstendamm) Ik had op woensdag al een plaats gereserveerd. Het was een komedie. Niet echt mijn smaak. Een hotelkamer Te veel deuren, teveel vrouwen en mannen die vreemd gaan. Teveel toeval en teveel voorspelbaarheid. Maar het lijkt wel alsof dit op vakantie toch wel leuk is. Heb best genoten.
Naar huis rond 23.00 uur. Alvast mijn tas zoveel mogelijk ingepakt. Want morgen………Morgen gaat het weer terug naar huis. Welterusten!
Zondag 22-7
Was al vroeg op, want om 9.00 uur moest mijn tas helemaal ingepakt zijn, mijn bed afgehaald zijn en moest ik ontbeten hebben. Best wel stressig. Ik had om 13.10 uur een taxi besteld om me naar Berlin-Hauptbahnhof te brengen.
 |
| Berlijn Centraal Station |
Maar alles wat er kwam geen taxi. Maar even bellen dus. Mijn taxi stond voor gisteren
13.10 uur geboekt. Terwijl ik toch zeker wist dat ik goed geboekt had. Gelukkig kwam er snel een “andere” taxi (stationcar) Ik was nog ruim op tijd op het station. Mijn trein had 20 minuten vertraging. Nog even iets langer genieten van deze bijzondere, mooie en indrukwekkende stad.
Mocht eerste klas zitten, omdat er geen rolstoelplaats was in de tweede klas. In de eerste klas was het erg rustig. We zaten er met z’n tweeën. Een vrouw van 26 jaar. Ze moest naar een congres in Düsseldorf. De reis duurde niet lang want we hadden veel te kletsen. In Dortmund werd omgeroepen dat we om moesten rijden vanwege een bommelding op station Bochum. Consequentie we zouden rechtstreeks doorrijden naar Düsseldorf. Station Duisburg (het station waar ik moest overstappen) zouden we niet aandoen. Dat betekende twee keer overstappen in plaats van een keer. In Düsseldorf moest ik overstappen naar Duisburg en in Duisburg overstappen naar Emmerich. Gelukkig heeft de trein naar Emmerich op me gewacht, want het was de laatste die dag. In de trein nog even de taxi en uurtje later besteld.
Dat ging goed. Om 21.30 stond de RegioTaxi bij het station en om 22.00 was ik weer thuis
.
Ik kijk met heel veel plezier terug op deze vakantie. Er ging veel mis, maar nog veel meer goed. Ik heb erg genoten en de hulpvaardigheid en vriendelijkheid van alle lieve mensen die ik tijdens mijn reis heb ontmoet, heeft me van tijd tot tijd geroerd.
Groetjes, Rienke
P.S.:Volgend jaar ga ik zeker weer, want ik heb nog lang niet alles gezien. Ik ga hoogstwaarschijnlijk ook weer in hetzelfde JGH, maar het warme eten laat ik dan maar achterwege.
