vrijdag 17 augustus 2012

VAKANTIE IN POSTERHOLT 3DE EN LAATSTE DL.

Op woensdag stond mijn bezoek aan Ria en haar man op het programma. Rond 11.30 uur kwamen Ria (en Femke) zoals beloofd me op te halen. Dan kon ik in ieder geval niet verdwalen :-)




Na een kilometer of 4-5 fietsen kwamen we aan in St. Odilienberg.

Wat loopt ie netjes hê!

 Ria en haar man woonden daar in een huis met een grote tuin. En omdat het mooi weer was, namen we plaats aan de tuintafel en lieten we het ons goed gaan.
Een kopje thee en nog een kopje thee, een plakje cake en nog een plakje cake, een glaasje fris en nog een glaasje fris.

Ondertussen vermaakten de honden zich prima. Om een indruk te krijgen hoezeer de honden genoten, kun je een kijkje nemen op twee eerder geschreven blogs. Klik daarvoor op de volgende links: bij RIa 1 en bij Ria 2 Ria en haar man zijn fervente fotografen. Op een stel spelende honden konden ze hun hobby echt botvieren..

Hoe kun je een gezellige middag beter afsluiten, dan met een lekker "diner". Patat met salade met frikandellen. Dat smaakte echt goed! Na dit lekkere eten bracht Ria ons weer terug naar Oppe Winkel, maar niet voordat ze beloofde, ook een keer naar Doetinchem te komen.

BEDANKT voor de leuke middag! Zowel Zoogle als ik hebben genoten van jullie gastvrijheid.

De rest van de avond heb ik TV gekeken. Leuk en spannend hoor die Olympische Spelen.

En toen was het alweer donderdag. Donderdag Maastricht-dag. Rond 14.00 uur kwam ik na een Valysritje en een treinreis van ongeveer een uur, aan in het mooie Maastricht. Die dag had ik twee afspraken. Eerst een afspraak met Romy. Eên van Romy's "hobby's" is HN en êên van de grootste wensen van Romy was,  Zoogle een keer te mogen ontmoeten. Ik vervul graag zo nu een dan een grote wens van een leuke meid, zeker als ik toch in de buurt ben.

Romy kwam me ophalen van het station en nadat we even bij haar moeder langs waren gegaan om kennis te maken, gingen we op zoek naar een terrasje, waar we allebei genoten van een flesje chocomel/cola-light.

Zoogle en Romy. Plezier voor allebei!

We hebben heel wat af geketst, maar rond 17.30 uur werd het tijd om naar Cafê Zuid te vertrekken, daar had ik een afspraak met een oud-klasgenote van de Middelbare School.

Romy was zo aardig mij daar heen te brengen! Daarna namen we afscheid van elkaar en Romy ging samen met haar vader, die inmiddels ook bij het café was aangekomen terug naar huis. Of niet Romy? BEDANKT Romy!

Ook na een middag met Romy, werd het opnieuw erg gezellig. Kirsten en ik hadden afgesproken samen een hapje te eten en natuurlijk (het wordt saai) bij te praten. Het eten was lekker en de tijd vloog.

Zoogle: "Romy's hobby mag dan HN zijn, mijn/onze hobby is knuffelen".
Om 20.30 uur was het tijd naar "huis" te gaan. Dit keer niet met Valys en de trein.............maar rechtstreeks met Valys. Rond 22.30 uur was ik weer aangekomen bij Oppe Winkel. Moe maar voldaan rolde ik in bed.

Alweer vrijdag, de laatste volle dag op Oppe Winkel. Wat vloog de tijd. Marianne had me nog een stuk vlaai beloofd. Normaal gesproken word je daarop getrakteerd als je aankomt op Oppe Winkel, maar aangezien ik bij mijn aankomst was getrakteerd op een uitgebreide lunch, had ik die vlaai nog te goed!

Op mijn verzoek maakte en bakte Marianne de lekkere kersen/banketbakkersroomvlaai bij mij in het appartement Zo kon ik zien en ruiken hoe lekker hij werd. En lekker dat was hij.  Zelfgebakken vlaai niet te versmaden. VERRUKKELIJK!!!!

En er lagen nog meer verrukkelijke dingen in het verschiet, nl een bezoekje aan ijssalon Florence in Nederweert. Nederweert ligt, ongeveer een half uurtje rijden met de auto van Posterholt. IJssalon Florence maakt ieder seizoen een ijscoupe voor een goed doel. Dit seizoen was dat goede doel HN Een coupe Hulphond dus. De helft van de opbrengst van een coupe Hulphond, wordt gedoneerd aan HN Bedankt ijssalon Florence voor dit mooie initiatief.

Met z'n vijven deden we ons te goed aan zelfgemaakt ijs of een milkshake. En alhoewel er heeeeel veel lekkere coupes op de kaart stonden, koos ik natuurlijk voor een coupe Hulphond. Mmmm, om van te watertanden.

's-Avonds aten we gezamenlijk op de veranda. Wat schaftte de pot? Lekkere nasi, met alles erop en eraan. Ook al zo lekker!

En toen was het alweer zaterdag. Tijd om echt naar huis te gaan. Na een warm afscheid van vijf ongelofelijk lieve mensen en twee dotten van honden, reed rond 12.00 uur een Valystaxi voor en rond 13.00 uur zaten Zoogle en ik weer in de trein naar de eveneens zo mooie Achterhoek, Rond 15.30 uur zetten Zoogle en ik weer wiel en poot op Doetinchemse bodem. En nog een half uurtje later stak ik de sleutel in het slot van m'n knusse stulpje. Ook wel weer fijn om thuis te zijn en na te genieten van een mooie week en te genieten het platte Nederland.

Ook bij dit blog wil ik eindigen met een super DANKJEWEL voor in het bijzonder vijf schatten uit Posterholt. DANKJEWEL Marianne, Paul, Paule, Janne en Jetske voor jullie ongelofelijke gastvrijheid, flexibiliteit en inzet. Jullie waren er voor ons allebei!!! Het was een hele bijzondere week! Ik ben heel trots, dat ik jullie beter heb mogen leren kennen !! Een klein hartje is daarom wel op z'n plaats vind ik!!

VAKANTIE IN POSTERHOLT DL2

Na een goede nachtrust op een luxe boxspring, besloot ik vandaag (dinsdag) Roermond maar eens te gaan verkennen. Nou, in Roermond ben ik geweest, maar ik heb er weinig gezien, want.................Marianne opperde dat het misschien wel leuk was een puppy-training mee te maken. Die middag zou Karin (trainster van HN) gaan trainen met Okke en Otis bij de Intratuin in Roermond. Otis is een broertje van Okke.

Ik besloot, samen met Zoogle naar Roermond te fietsen. De training zou om twee uur beginnen en van Posterholt naar Roermond is maar 12 km. 12 km, dat klopt helemaal, als je tenminste niet verdwaalt en de mensen aan wie je de weg vraagt duidelijk uitleggen hoe je moet rijden. Tot de gemeentegrens was er niets aan de hand, maar daarna  liep het danig uit de hand. Heb alles gezien en toch ook weer niet. Uiteindelijk na minstens 4 km omrijden kwam ik aan bij de Intratuin.

Mijn telefoon was intussen ook leeg. Hij had te veel stroom gebruikt! Ik had hem nl. gebruikt als tom-tom, maar op de een of andere manier was hij bevangen door de hitte, want veel had ik er niet aan gehad.

Bij de info-balie van de Intratuin waren ze zo aardig, Marianne even te bellen, zodat ze me daar kon komen ophalen. Niet lang daarna begon de training. Wat moeten die pups nog veel leren en we kunnen ze toch ook al veel!

Karin kende Zoogle nog van zijn aftraining bij HN, nu zo'n vijf jaar geleden. Ook toen, stond Zoogle al bekend,als de hond met springveren in z'n poten. Om te zorgen dat Zoogle niet uit z'n kennel sprong, moesten ze het bovendeurtje van de tweedelige deur gesloten houden.Gelukkig kon hij nog wel via de benedendeur de wereld inkijken.

Rond 16.00 uur was het weer tijd huiswaarts te gaan. Ik besloot om ook terug te fietsen, want de terugweg moet toch niet zo moelijk zijn. Marianne nam op nijn verzoek Zoogle mee in de auto. Twee keer een afstand van gemiddeld 12 km. lopen is ook voor Zoogle wat veel.

Het eerste deel van de terugreis verliep voorspoedig, maar ook nu verdwaalde ik. Zou het dan toch waar zijn dat vrouwen een minder goed richtingsgevoel hebben dan mannen. Het leek er wel op.

Bijna aangekomen in Posterholt, zag ik voor mij in de verte een handbikester rijden. Dichterbij gekomen, viel mijn mond open van verbazing, want wie reed daar: Ria, haar had ik ontmoet tijdens de TR4D. In Delden, daar had ik haar m'n emailadres gegeven, voor het doorsturen van wat foto's die ze van Zoogle had gemaakt. Ze nodigde me uit om de volgende dag bij haar thee te drinken en bij te kletsen.

Eindelijk na weer een paar kilometer extra gereden te hebben kwam ik toch wel oververmoeid aan bij Oppe winckel. Ik zag een beetje wit, zei Marianne. Om te zorgen dat ik zo snel mogelijk weer op krachten kwam kreeg ik een kop boullion  en een uitsmijter. Ik was zo moe dat ik bijna niet kon eten.
Maar na enige tijd kreeg ik toch weer wat kleur op m'n wangen.

De douche in mijn huisje was van alle gemakken voorzien, maar omdat ik had aangegeven, dat ik  me toch niet op m'n gemak voelde bij het gebruik van zuignapbeugels. hadden Marianne en Paul besloten twee vaste beugels aan de muur te bevestigen,  Ook kluste Paul nog even aan de openslaande deuren van het appartement. Op mijn aanwijzingen werden er twee oogjes een touw en een gewichtje aan bevestigd, zodat ik makkelijker de deur kon sluiten, Alle voorstellen werden meteen omgezet. Wat heb ik dat gewaardeerd!!! DANK JE WEL!!!





De 2 bovenstaande foto's zijn niet gemaakt in het appartement maar bij mij thuis
Zo wordt het systeem duidelijker.

WORDT VERVOLGD