WIE SJOON OOS ZOOGLE IS!!

Tijdens mijn vakantie in Limburg zijn er o.a. deze schitterende foto's van Zoogle (en Femke) gemaakt. Daar wilde ik een apart blogje aan wijden Bedankt Ria en echtgenoot. Wat zijn ze mooi geworden.



Nou moet ik als hulphond ook nog laten zien dat ik kan balletten!



lekkerrrrr!



Rennen samen met Femke



Even poseren met Femke

Wat was het een top middag!

De rest van onze vakantie volgt!

TR4D DL2

24/7/2012 T/M  27/7/2012

De TR4D begon voor mij al maandagmiddag. Fredy, mijn PGB-hulp had beloofd me weg te brengen. Dus alles werd ingeladen. Rolstoel, handbike, hondenkar, koffer, rugzak. Daarna sprong Zoogle, blij als altijd, op het kleine plekje wat nog over was, nam ik plaats op de voorstoel en Fredy achter het stuur. Je kon met recht zeggen "Ik heb m'n wagen volgeladen.

Na wat oponthoud kwamen we na ongeveer anderhalf uur  in Ambt-Delden aan. Daar werd alles in omgekeerde volgorde weer "uitgeladen".

Mijn mede-bikers en hun begeleiders waren er al. Het voelde als thuiskomen in een vertrouwd nest. Er werden wat kleine dingen aan mijn onderkomen aangepast, daarna konden Zoogle en ik ons installeren.

Dinsdag rond 7.00 uur ging de wekker in "Het Bit" (De naam van het huisje) En rond 9.00 uur keek Margré om het hoekje. Zij was, zoals velen misschien (nog) wel weten, Zoogle's gastgezin. Zij had aangeboden, nadat ze ons vorig jaar  verraste  bij de intocht, dit jaar een dagje mee te fietsen. In eerste instantie "alleen" voor de gezelligheid, maar..............nu met deze hitte, werd ze ook gebombardeerd tot hondenkartrekker.Geen probleem hoor, Zoogle is een dankbare passagier.

Om ongeveer 11.15 uur  vertrokken we vanuit Delden voor onze 30 km. Ik moet zeggen, 30 km biken, dat viel flink tegen. De hitte speelde me danig parten. Uiteindelijk zijn we nog  wel op tijd binnen, maar ik was absoluut niet fris meer. Ook omdat ik nog pech had gehad met m'n bike.

Iedere kenner, weet, dat je iemand die spastisch is, niet moet laten schrikken.:-):-) Doe je dat toch, dan kan het gebeuren dat ze (ik dus) tegen  de stoeprand aan rijdt.en waardoor het stuur wat scheef komt te staan. :-):-) Gelukkig kon dit euvel gerepareerd worden

Dit NOG 3 dagen, dat leek me na enig wikken en wegen niet verstandig. Vanaf morgen (woensdag) zo had ik besloten, zou ik 15 km/d gaan fietsen. Een beetje een domper, maar ja, soms moet je je verstand voor je gevoel laten gaan.

Woensdag verliep de ochtend eender als dinsdag, Enige uitzondering was dat er iemand anders meefietste.
Dit keer was het een goede vriendin van me. In het normale leven is ze chauffeuse bij de Regio-Taxi, dus fietsen met een hondenkar moest geen probleem zijn. Enne............Zoogle was een voorbeeldige passagier.

Je staat er mooi op Jolanda!

Nadat ik bij het startbureau, had aangegeven dat ik van de 30 km/d wilde wisselen naar de 15 km/d (Dat mag 1x zonder dat je kruisje verspeeld), vertrokken we om 11.00 uur vol goede moed. Dit keer was het weliswaar ook zeer warm, maar door de kortere afstand, waren we ruim binnen de tijd binnen en was ik ook niet zo moe.

Bij onze huisjes stond al enige dagen een zwembad op ons te wachten. Vandaag moest hij dan ook maar eens "ingewijd" worden. Maar wat doe je als je geen zwemspullen  bij je hebt en toch graag wat wilt afkoelen? Nou dan trek je een korte broek van de heer des parks aan een t-shirt en klaar is Rienke.

Met enige hulp werden we allemaal in het bad gevleid en er na enige tijd ook weer uit geholpen. Bedankt Klaes en Sören voor jullie hulp!!

Ook voor de donderdag zou er een vriendin meefietsen, maar helaas moest ze vanwege een sterfgeval in haar familie afzeggen. Heel begrijpelijk!!! Hoe moest dat nu? Zonder meefietser, moest ik of thuisblijven of wel gaan, maar Zoogle thuislaten. Beide opties, niet acceptabel!!! En wie was de redder in de nood.? Natuurlijk wie anders dan Klaes. Nadat ik hem het probleem had voorgelegd, zei hij meteen "ja". Nog maar even een bedankje Klaes!!!!



Lekker schaduw.



 Klaes en ik.

En toen we 's middags thuiskwamen waren daar Ilse en Marianne. Zij hadden beloofd vrijdag mee te fietsen, Ze waren met de camper gekomen en bleven een nachtje slapen. Later werd dat verlengd na twee nachtjes.

Maar voordat de nacht inviel, gingen we eerst nog met de hele bubs pannenkoeken eten in een pannenkoekenrestaurant. (Ik wist niet dat je pannenkoeken met zoveel verschillende dingen kon beleggen.) Wat was het moeilijk kiezen!

Vrijdag, de laatste dag. We mochten al om 9.30 uur vertrekken, want rond 15.00 uur moest iedereen binnen zijn, vanwege de intocht.



Op één van de rustplaatsen kwam ik nog een bekende tegen met haar man. Nou ja, bekende. Ik kende haar alleen maar van e-mailcontact en nu..........nu zagen we elkaar in het echt. Zij reden hun eigen 4daagse en toen ze een  hondenkar zagen staan, dachten ze, dat kunnen alleen maar dan Rienke en Zoogle zijn. En gelijk hadden ze, we waren het! Wat was dat leuk!!!

Deze dag was ook de dag van de liedjes. Ilse kende veel liedjes, die het fietsen/biken makkelijker leken te maken. Ook maakte ze een speciaal lied voor Zoogle. Heeeeel leuk Ilse. We waren heel vroeg binnen, maar aangezien we moesten wachten op iedereen, hadden we tijd om ons te goed te doen aan iets lekkers.

Om 15.15 uur was het tijd om ons op te stellen voor de intocht. Zo'n intocht is toch altijd heel speciaal vooral als er ook nog een paar mensen speciaal voor jou langs de kant staan. Dan houd ik het niet droog hoor! Overigens, bij de intocht heeft Zoogle gelopen. Hij wilde de intocht ook vieren met een kwispelend staartje. Omdat het zo warm was, werd Marianne bevorderd tot Zoogle's persoonlijk verzorger. Ze koelde Zoogle met water.



Nadat de medailles en kruisjes waren uitgedeeld reden we naar huis voor een kleine after party. Fredy was intussen ook al aangekomen Ze stond natuurlijk ook al langs de kant bij de intocht met een bos gladiolen.

Op het boerderijterras van Kleas en Kina werden we getrakteerd op een glaasje fris en verrast met een spreukenboekje voor onze prestatie.

Aangezien mijn mede-bikers nog een nachtje langer zouden blijven en het toch wel een vermoeide dag was geweest besloten ze patat te gaan halen. Ik zou niet mee-eten. Fredy was er al, mijn koffer was al gepakt. Wij wilden richting Doetinchem vertrekken.

Maar we hadden niet op Klaes gerekend. Hij bood aan patat en bitterballen te bakken. Rianna (een van de vrijwilligers) maakte er een lekkere salade bij. En zo moesten handbike, hondenkar, koffer en rugzak nog een tijdje wachten achterin de auto, want eerst moest er nog gezellig samen gegeten worden. Een hele mooie afsluiting van weer een hele mooie week.

Uiteindelijk rolden we rond 22.30 uur in ons bed.

En zoals altijd kan ik ook dit 4daagse blog niet afsluiten zonder iedereen weer te bedanken voor hun hulp inzet en gezelligheid.

Fredy: Bedankt, dat je mijn privé-taxi wilde zijn.
Margré: Bedankt voor het meefietsen en voor je gezelligheid.  Wat Zoogle al niet te weeg brengt! Volgend jaar weer hè!
Jolanda: Ook jij bedankt voor het meefietsen. Samen in het badje heeft wel wat. Ook volgend jaar weer!!
Marianne: Het wordt saai, maar ook jij bedankt voor het meefietsen. Je hebt ook alweer toegezegd voor volgend jaar!
Ilse: Je hebt Zoogle veilig door het Twentse land getrapt. Bedankt! Volgend jaar weer, met nog meer liedjes??
Heidi en Marieke: Dit was alweer de 3de keer, dat we samen in het "bungalowpark" van Klaes en Kina mochten vertoeven. Wat was het weer gezellig. Volgend jaar weer, toch??
Rianna en Marion: Waar zouden we zijn zonder vrijwilligers. Ook jullie bedankt voor de hand en spandiensten en de gezelligheid. Wie weet, tot volgend jaar!
Klaes en Kina: Al 3 jaar voelt het bij jullie als een warm bad. Voor jullie een extra groot DANK JE WEL VOOR ALLES!!
Sören: Ook voor jou ein großes Dankeschön!! Zonder jou, als taxichauffeur gedurende de week waren we erg onthand geweest.
En natuurlijk mijn Zoogle die ondanks de hitte met plezier in de kar heeft gezeten en kleine stukjes heeft gelopen en een hele mooie week met alle anderen nog mooier heeft gemaakt