KLEREN EN TELEFOON

Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen, en voordat ik werkelijk opsta is het eerst altijd knuffeltijd. Zoogle weet dat, dus zodra ik m'n benen over de rand van m'n bed swing :-) kijkt Zoogle me vragend aan: "Mag ik al komen, ik wil zo graag met je kroelen" Een keer roepen is genoeg, hij springt voorzichtig met z'n voorpoten op m'n benen (Hij weet dat als ik blote benen heb, hij extra voorzichtig moet zijn) En dan, dan is het knuffeltijd. Brommend van genoegen met een salvo aan kusjes voor mij, laten we het elkaar goed gaan.

Daarna is het tijd om te werken. Ik ben nogal een gaoot. Mijn kleren, liggen soms als op een slagveld om me heen op de grond. Die moeten natuurlijk door Zoogle opgeraapt worden. Niet zo moeilijk zou je zeggen.

Ik geef jullie gelijk, ware het niet, dat voor mijn bed mijn rolstoel staat, tussen de voetenplanken mijn benen bungelen en achter de rolstoel een kastje staat. (Zie schematische tekening)

En bij het raam (blauw balkje rechts) liggen mijn kleren, Zoogle komt aangelopen vanaf zijn mand. Loopt onder m'n benen door (stapt over m'n voeten heen), pakt het door mij aangewezen kledingstuk. Loopt achteruit terug, met het kledingstuk in z'n bek en springt links naast mij, met z'n voorpoten op het bed en geeft me het kledingstuk aan. En dat dan 5 keer achter elkaar. Toch wel handig zo'n relatief klein hondje!!

Zoogle kan al heel lang de telefoon uit de standaard halen als hij gaat of als ik het zeg.
Het vinden van de telefoon als hij op een andere plek ligt dan in de standaard, was niet zijn sterkste kant.
Had daar ook al een tijdje niets meer aan gedaan, maar vandaag heb ik weer eens een poging gewaagd. En zie daar, meteen de eerste poging was een succes.

Zoogle heeft over alles nog eens goed nagedacht en het kwartje is gevallen. Super Zoogle!!